کارشناسان محترم که اغلب مربیان باشگاهی هستند بازیها را نه براساس اتفاقات بازی بلکه با تکیه بر محفوظات اکادمیک تحلیل می کنند که برای تدریس در دوره های مربیگری تدوین و در بهترین حالت، استنتاجات و استتباط های کارشناسان خبره از دوره های گذشته تحولات فنی فوتبال است ؛ و این مطالبی است که نه تنها بروز نیست بلکه تحلیل بر نوعی پیش داوری اگر نگوئیم پیش بینی استوار است که با انچه در زمین بازی در جریان است ارتباط منطقی پیدا نمیکند و نه تنها بر دانسته های مخاطب نمی افزاید حتی از معلومات انها می کاهد. فوتبال ترکیبی متعادل از بازی گروهی و حرکات انفرادی است در این بازی هویت فردی بازیکن در هویت جمعی که از ان با کلمه (( تیم )) یادمیشود از بین نرفته ودر ان مستحیل نمیشود و وجود ستاره و فوق ستاره ناشی از همین ویژگی بازی فوتبال است.سخنان دو شب پیش اقای تقوی در بازی بارسا - بتیس ،گذشته از تناقضات گفتاری نمونه بارز چنین تحلیلی بود یکی از فراز های سخن ایشان این بود که ((بارسا تیم تر از سایر تیمها از جمله رئال است )) ... اشیان ادامه دادند: در سایر تیمها نسبت به بارسا، بازیکنان خودخواهانه بازی میکنند و دلیل انرا(( شادی بازیکنان مطرح نیمکت نشین بارسا بعد از گل )) دانستند .
در اینکه بارسا با توجه به دستاورد مربی خلاقی مثل گواردیولا، سبکی جدید و نو به جهان فوتبال عرضه کرده اصل محوری ان (( قدرت حفظ توپ )) است هیچ شکی نیست ودر نتیجه بازی گروهی بر بازی انفرادی چربش و نمود بیشتری هم پیدا کرده است که در سایر تیمها کمتر میتوان انرا دید ،اما از ان این نتیجه حاصل نمیشود که بارسا تیم تراست و از ان بدتر مفهوم همبستگی تیمی را در بازیهای حساس از جمله در دربی ها، در هر تیمی میتوان دید و نباید انرا با مفهوم بازی گروهی خلط کرد چون بازی گروهی ریشه در مسائل فنی دارد ولی همبستگی تیمی برامده ازاحسا سات مشترک بازیکنان نسبت به حریفی مهم و خاص است
از دیدگاهی مشابه اقای تقوی،برخی رونالدو را بهتر از مسی میدانند ومبتنی بر این استدلال که ،به سبب بازی گروهی و پاسهای بی نقص ژاوی و اینیستا(گل دوم مسی)،اغلب مسی را در موقعیت تک به تک با دروازبان قرار می دهد ولذا مسی نسبت به رونالدو کار آسانتری دارد.
اولا وقتی بارسا با مشکل مواجه میشود مسی یک تنه با جا گذاشتن چندین دفاع گل زده و گره بازی را باز میکند( گل اول مسی ) ثانیا انهمه موقعیت تک به تک در فوتبال ما و جهان به هدر می رود اما مسی در نود در صد مواقع با دقت درنشانه گیری و شدت ضربه ای که به توپ وارد می کند بهترین دروازبانهای جهان را مغلوب این تکنیک خود می کند. شوتهای او غیر قابل دسترس ترین زاویه دروازه را هدف می گیرد و شدت ضربه او امکان واکنش سریع را،از دروازبان سلب میکند .شاید فقط از این نقطه نظر(دقت وشدت ضربه ) بتوان اورا با پله مقایسه کرد و اما بارسا برای بهترین اجرا از سبک خود هم نیاز به ستاره هائی مثل ژاوی و اینیستا دارد که علاوه برحفظ توپ تیمی از طریق پاسکاریهای سریع، هردو انها توانائی غیر قابل انکار درحفظ توپ انفرادی برای تنظیم ضرباهنگ بازی بارسا دارند ...
در ان تیمهائی که بنظر اقای تقوی بازی انفرادی بازیکنان نمود بیشتری دارد اگر انرا بخشی از سبک سرمربی ندانیم ،حداقل انرا بایستی دستوری تاکتیکی در مقاطع خاص بازی دید مخصوصا در مورد رئال با توجه به فلسفه فوتبالش، که از قدیم ستارگانی مثل سر استانلی ماتیوس و یا دی استفانو و... را جذب واز مهارتهای انفرادی انها استفاده ودر پی بازیهای زیبا و کسب افتخار بود انرا حتی میتوان بخشی از استراتژِی کلی باشگاه محسوب کرد .
چنانچه امروزه مورینیو نه سبکی را که در چلسی بر اساس استحکام دفاعی طراحی کرده بودو نه سبکی که در اینتر با سود بردن از سبک دفاعی ایتالیا بکار میگرفت را با خود به رئال نیاورده است بلکه سبک جدیدی را به ازمایش گذاشته ، و فاصله قابل توجه امتیازی از رقیب اصلی نتیجه آزمون و خطاهای این دوره ازمایشی است که نه تنها با فلسفه فوتبال زیبا و هجومی رئال همخوانی دارد اتفاقا بر مبنای خنثی کردن توانائی رقیب اصلی طراحی شده است که توضیح جدا گانه می طلبد و انرا باید در دربی های پیش رو دید و البته جا افتادن ان نیاز به زمانی دارد که ممکن است از حوصله مدیران رئال فزونتر باشد ،پس آزادی عمل رونالدو در رئال ناشی از خود خواهی نیست بلکه بخشی از تفکر سر مربی برای موفقیت است،چناچه فرگوسن ازادی عمل بیشتری به رونی در منچستر داده و می دهد.
شاید یکی از عمده ترین مشکلات فوتبال ایران که در گذشته به ستارگانش متکی بود همین باشدکه مربیان ایرانی با تحصیلات ناقص اکادمیک دوره های کوتاه مدت مربیگری چنان مرعوب اطلاعات اکادمیک کسب شده هستند که تاکتیکها را نه براساس توانائی بازیکنان موجود بلکه در تقلید از برخی سبکها یا سیستم ها طراحی و به مجموعه تحمیل می کنند و بازیکنان خلاق را در تاکتیکهای ناقص به زنجیر می کشند.
بزرگترین آفت کم دانستن ، توهم دانستن است که مشابه انرا در سایر عرصه ها کم نداریم
والدز: اون ها الگویی برای همه هستند
